می خواستی بشی " سنگ صبورم " ..تو شدی "سنگ" و من هنوز "صبورم


آسمـان هـم کـه بـاشی

بـغلت خـواهــم کـرد …

فـکر گـستـردگـی واژه نبـاش

هـمه در گـوشه ی تـنـهایـی مـن جـا دارنـد …

پـُر از عـاشـقـانـه ای تـو

دیـگر از خـدا چـه بـخواهــم ؟؟؟…


روی دیوار

روی سایه ایـــــ که به جا مانده از تو

چشــــم می کشم و دهانی که بخندد

به این همه تنهایی و انتـــظار ...

این خانه بعد از تو فقـــــط دیوار استـــــ

و تکه ذغالی که خطــــ می کشد

نیامدنتـــــــــ را ...



حـالا کـه میـخـواهـی بـروی

لطفــا قـدمـهـایـتـــ را تنـدتـر بـردار

دلـم را فـرستــاده ام دنبـال نخــود سیـــاه . . . !

.
نـمـی دانـم از کجــا نـخــودسیـــاه گیـر آورد!

پشت سـرت افتـــاد بـه روی سنـگ فـرش هـای پیـــاده رو . . .


این روزها


اگر خون هم گریه کنی


عمق همدردی دیگران با تو


یک کلمه است :


" آخـــــــی "



رفتن بهــانه نمیـخواهــد ؛

بهـانه های مانـدن که تمـام شــود

کــافـیست

سَـرَم و میـچسـبونـم بـهتـر

بـآ همـه ی وجـودم بـو میکــشـمـت..

ریـه هـآم پـر میـشـه از تـو!


قند لبانت؛

نمک گیرم کرد!

نميدانم فشارم بالاست يا قندم!


تو می خواستی بشی " سنگ صبورم " ...

تو شدی "سنگ" و من هنوز "صبورم


عکســـــت را نگــــاه میکنــــم آخ کــــه ایــــن عکـــس پیـــر نمیشـــود

امــــــا ، پیـــــــرم میکنــــد


باران که می زنـد، هـمه چیز تازه می شود حتّی داغِ نبودن ِتـــــــــو .